Spring naar content

Proeftuinen: lokaal zaaien en oogsten

27 oktober 2021

Waar hebben mensen thuis behoefte aan als ze ongeneeslijk ziek zijn of kwetsbaar en op leeftijd? En hoe kunnen professionals elkaar beter vinden in de ondersteuning? Om die vragen te beantwoorden organiseert Agora Proeftuinen. Proeftuinen zijn een aantrekkelijk middel om te inventariseren wat nu echt waardevol is. Bij Agora denken we daarbij niet vanuit systemen, maar kijken we vanuit mensen.

Léven tot het einde mogelijk maken. Dat is de missie van Agora. Wij willen dat mensen met een ongeneeslijke ziekte en hun naasten hun leven kunnen inrichten op een manier die past bij hun wensen en waarden. We streven naar integrale aandacht in de zorg én het sociaal domein voor vier dimensies: fysiek, sociaal, psychisch en zingeving. Dit noemen wij de palliatieve benadering.

Goede lokale samenwerking

Om dit te bereiken ondersteunen we goede lokale samenwerking rondom mensen in de laatste levensfase. Dit doen we onder andere door het organiseren van Proeftuinen en verhalen we over  wat die samenwerking oplevert voor alle betrokkenen, met name voor de mensen in de palliatieve fase.

Proeftuin Oude IJsselstreek

Over de eerste proeftuin, in de Oude IJsselstreek, verscheen dit mooie Proeftuinboekje waarin de betrokken professionals vertellen over wat de samenwerking hen oplevert.

Voorbereiding Huis aan het Water

Huis aan het Water en Agora willen samen in de regio Waterland onderzoeken of samenwerken tussen organisaties binnen het sociaal domein en het zorgdomein tot betere ondersteuning van mensen in de laatste levensfase en hun naasten leidt. Daarvoor willen wij graag inzicht krijgen in de vraagstukken en problemen waar mensen die ongeneeslijk ziek zijn en hun naasten mee te maken (kunnen) krijgen. Tijdens deze bijeenkomsten willen wij met dat inzicht onderzoeken hoe het anders en beter kan. Lees hier meer over Agora’s visie op Succesvol samenwerken.

Actuele uitdagingen in de palliatieve ondersteuning

De palliatieve ondersteuning staat de komende jaren voor grote uitdagingen, zoals:
● Groot deel van de mensen wil thuis sterven (68%), terwijl dit maar bij 35% van de mensen lukt.
● Toenemende vraag naar palliatieve zorg
● Minder zorgverleners, mantelzorgers en vrijwilligers door vergrijzing.
● Nieuwe rol en taken van zorgverleners, omdat patiënten en hun omgeving steeds meer meebeslissen en eigen regie nemen.
● Meer aandacht voor psychosociale en geestelijke verzorging, rouw en nazorg. Hiervoor is meer adequate informatie nodig. Hierbij zullen we rekening moeten houden met kwetsbare groepen die benodigde kennis, gezondheidsvaardigheden en het benodigde netwerk missen.
● Mensen blijven langer thuis wonen door overheidsbeleid en technologische ontwikkelingen. Dit vraagt ook meer steun van sociaal netwerk, behoefte aan nieuwe en aangepaste vormen van wonen en het langer thuis wonen verstevigt de wens om thuis te sterven. Hierdoor zullen ook meer mensen sterven in eenzaamheid.
● Voor het werken in de palliatieve zorg gaat er veel veranderen, waarbij er meer druk komt op de organisatie van palliatieve zorg, vooral in de thuissituatie, en er wordt een groter beroep gedaan op de informele zorg. Hierdoor zullen de grenzen tussen formele en informele zorg vervagen, de kans op overbelasting van mantelzorgers en vrijwilligers neemt verder toe en we gaan meer en meer naar betalende diensten als alternatief voor informele zorg.

Bron: Trendanalyse Palliatieve Zorg 2020 Trendanalyse Palliatieve Zorg (rapport).


De palliatieve benadering bekeken als moestuin: wat is ervoor nodig om te groeien?

Delen:

Actuele nieuwsberichten

‘De meeste mensen zijn bang voor het woord dementie, maar dat hoeft helemaal niet. Ik vind het niet leuk om het te hebben, maar bang ben ik er niet voor’, aldus Loes tijdens de webinar Sociale Benadering Dementie. En dit is precies de boodschap die de Sociale Benadering Dementie wil uitdragen. Dementie is een ingrijpende ziekte, maar het hoeft niet het leven van deze persoon te bepalen.
Iedereen wordt in zijn of haar leven vroeg of laat geconfronteerd met rouw, maar toch ervaren veel mensen rouw als taboe. Hoe zouden we beter om kunnen gaan met rouw? Anne Goossensen, hoogleraar aan de Universiteit voor Humanistiek en initiatiefnemer van Villa TrösT in Dordrecht reflecteerde op deze vraag in de webinar ‘Op weg naar een rouw-sensitieve samenleving’.
De sociale benadering is een beweging die op gang komt en die nog tijd nodig heeft’, aldus Iris van Bennekom, bestuurder van Agora, aan het eind van het congres Connecting Communities. Ook de politiek en beleidsmakers kunnen daarbij hun rol pakken. Deskundige sprekers gaven hun visie op ons gezamenlijk vermogen, en ook onze gezamenlijke verplichting en noodzaak, om samen voor kwetsbare anderen te zorgen in de laatste levensfase. Lees het impressieverslag.