Over Joep

Op de vraag tijdens verjaardagen ‘wat doe je voor werk?’ antwoord ik meestal: geestelijk verzorger in een hospice en ik werk als beleidsadviseur bij een landelijke stichting die zich bezig houdt palliatieve zorg.

Bewustwording vanuit de praktijk

Mijn inspiratie voor mijn rol als beleidsadviseur bij Agora haal ik uit de praktijk van de palliatieve zorg. Voor mij is die ene dag in de week bij Academisch hospice Demeter essentieel om gevoed te blijven in mijn werk. ‘Aan het bed’ ervaar ik, zoals elke zorgverlener, direct of de zorg en aandacht die ik probeer te bieden echt past bij die patiënt en haar naasten. Dat krijg je direct terug.

Het is juist vanuit die praktijk dat ik door de jaren heen steeds bewuster ben geworden van het belang van structuren. Als geestelijk verzorger is het bijvoorbeeld belangrijk om te weten welke missie en ambities jouw organisatie heeft geformuleerd. In het verlengde daarvan: welke kant willen de overheid, de verzekeraars, etc. op? Wat zijn de nieuwste inzichten? In welke richting zoekt de wetenschap in mijn eigen vakgebied oplossingen voor problemen en knelpunten? Maar niet alleen mijn eigen vakgebied, want zorg verlenen is iets wat je met elkaar doet. Multidisciplinair of interdisciplinair.

Vanuit de passie om van elkaar te leren, ben ik bij Agora gaan werken en heeft mijn werk zich verbreed.

Daarom heb ik me – samen met anderen – ingespannen voor een richtlijn multidisciplinaire spirituele zorg. Want zonder zo’n structuur kunnen we niet van elkaar leren en er beter in worden. Want hoe doe je dat: aandacht geven aan de levensvragen, de existentiële en spirituele behoeften van patiënten? Om daar achter te komen ben ik een aantal jaren geleden onderzoek aan doen naar de vraag hoe je als geestelijk verzorger, artsen en verpleegkundigen in een ziekenhuis schoolt in die aandacht en wat patiënten ons daarover leren.
Vanuit die passie om van elkaar te leren, ben ik bij Agora gaan werken en heeft mijn werk zich verbreed. Niet alleen aandacht voor zingeving en spiritualiteit in de zorg, maar ook in de thuissituatie via Geestelijke Verzorging Thuis.  

Compassionate communities

Ik houd me ook bezig met de vraag ‘hoe betrekken we daar de gemeenschap waar mensen wonen bij?’. Hoe leggen we vanuit de palliatieve zorg verbinding met die gemeenschap. Kunnen we die verbinding leggen via compassionate communities, compassievolle gemeenschappen?
Hoe vinden we die, hoe ontstaan ze daar waar ze nog niet zijn? Welke doelgroepen komen dan tekort, mensen met ernstig psychiatrische aandoeningen wellicht en wie nog meer?

Lees meer over wat mij inspireert en motiveert:

• Internationale, multidisciplinaire taskforce voor ontwikkeling en implementatie van spiritiuele zorgmethoden en -normen: Geestelijke verzorging – European Association for Palliative Care, EAPC
• Richtlijn multidisciplinaire spirituele zorg: Zingeving en spiritualiteit in de palliatieve fase
• Mijn onderzoek naar scholing van zorgprofessionals in aandacht voor spirituele zorg: Leren van geestelijke verzorging in Nederlandse ziekenhuizen: de impact op de gezondheidszorg van patiënten in palliatieve trajecten
• Mooie materialen voor Geestelijke Verzorging Thuis – Praten over levensvragen: Geestelijke Verzorging Thuis in de praktijk
• Goede levenseindezorg? Dat is ieders verantwoordelijkheid – Compassionate Communities, een lerend netwerk